Es Zitterd viert weier Carneval, Marottebal, vööl schaele kal.
Doe schoonste tied van ’t jaor, veur dich schtaon veer weier klaor.
’t Maske euveral, het wurd weier knal mit de Carneval.

Den tied van schpas is weier present, al in oos Zittesch landj.
Veer viere hööm zoo wie gewènd, de zörge aan de kantj.
Veer trèkke door de schtraote ròndj en jeder lach zich kaergezòndj.
De schpas zeen veer hie neit gauw muig, ’t geit door tot mörgevruig.

Es zich alle luuj verkleie gaon, dan weit’ veer van bescheid.
Es ze mit verkesblaoze schlaon, dan weit veer woo ’t óm geit.
Tradisie hauwt veer altied vas, oos motto is: “Alaaf de schpas”.
Dat geit òs noots mee oet de kop, veer doon nog enne laepel drop.

Gans Zitterd schteit weier oppe kop, dat heurt noe zoo de bie.
Dae zich draan ergert, haet enne schtrop, dae kènt gein laammaekerie.
Veer viere dat zoo wie ’t heurt, eine gek, dae zich dao nog aan schteurt.
Alaaf, dae òm de lantaerepaol, mit hööm zèng veer allemaol.

Tekstdichter en Componist : Leo Meijers
Uitvoerende(n) : Frans en Henny Lubbers