Leive schat, ich kan ’t ouch neit helpe.
Schnubbelke noe kiek toch neit zo schoew.
Zet de kraom noe weier neit op schtelte.
Vruike-leif, wo mòt dat toch nao toew.

Marie en Peer vriejde al zoo lang, Verschtònge zich toch zoo goud,
mer ’t wachte maakde ’t maedje bang.
en hae zag mer ummer hauwt moud.
Verzörge zal ich dich wie ein prinses,
te wirke houfs doe dan neit mee.
Mer och, nao ’t trouwe koum pas de res, en zòng mich al gouw ooze Peer:

Getrouwd zeen veil dan ouch gaar neit mit,
en ’t mènke gòng mer op schtap.
Mit Frenske, Lewie of mit Keub of Pit,
woord mennige groote getap.
De meiste kal hauw natuurlijk Peer,
en thoes, zag’r, waar hae de baas.
Met ’t vruike ontvòng ‘m dan jedesch keer,
mit flinke schlaeg oppe naas.

Mer nao ei tiedje, geer gluif ’t neit,
waat woord ’t mich Peerke doe raar.
Ein groote verrassching, zoo wie dat geit,
den ooievaar woord me gewaar.
De kluts get kwiet en finaal van schtreek,
zòng hae nog èns dees melodiej.
Want wiejdoe ’t knölke in ’t weigske keek,
toen telde hae dao: ein, twee, driej.

Tekstdichter en Componist : Chris Maas   
Uitvoerende(n) : Giel Laumen en Ad Pfennings