Rosalie dat hiltj neit van de vastelaovend.
Maar de sjat dae hiltj waal heel erg väöl van mich.
Daoróm gunt ze mich de sjpas aovend aan aovend.
Mit die daag wo ich mich gans ’t jaor op sjpich.
Toch kump Rosalie ouch gaaroets niks te kort.
Want ich sjik ze dan feyn nao de wèntjersjport.

Waat bèn ich blie da’se dao bès, blie da’se dao bès,
blie da’se dao bès Rosalie.
Ich bèn zo blie da’se dao bès, blie da’se dao bès,
blie da’se dao bès lekker prie.
Wie ’t vastelaovesbloud woort oetgedeild koosj dich neit gaon,
Maar bie mich höbbe ze doe ein döbbel paosje d’r in gedaon.
Dus bèn ich blie da’se dao bès, blie da’se dao bès,
blie da’se dao bès, en neit hie

Es mien maedje in de Alpe van de berg sjees.
Dan kiek ich hie nao d’n optoch in de sjtraot.
Ich geneit mit volle teuge van dit prachfees
Vastelaovend miene grootste kammeraod.
En geer dènk mesjiens wat is dat veur ein kawf.
Baeter twee man ganse sjpas, es eine hawf.

Es ich hónger höb dan gaon ich mich get aete.
Höb ich doosj dan pak ik mich ein pötje beier.
En de nachrös kèn ich helemaol vergaete.
In dae zelfde tied maak ich lever plezeier.
Ligk ’t laok van mien begroting oppe loer.
Dan trèk ich geweun get sente oet de moer.

Tekstdichter en Componist : Petro Willems en Ed Geilen 
Uitvoerende(n) : Gein Haor Baeter